Zoals velen van jullie ongetwijfeld wel wisten, ben ik een tijd terug al begonnen om me te orienteren op de banenmarkt. Met de geboorte van Amelia, werd het voor ons een prioriteit om een baan te vinden die in Nederland, of in ieder geval in Europa was. Daarom ben ik in mei naar het BCFevent in Amsterdam geweest. Via via hoorde ik daar van een baan in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) en van het één kwam het ander. Ik heb per e-mail en telefoon contact gezocht met de groep daar, en toen er een postdoc uit de groep via Boston naar een conferentie ging, heb ik hem op het vliegveld ontmoet. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat ik een baan aangeboden heb gekregen, ook al was ik niet op bezoek geweest om bijvoorbeeld de groepsleider te ontmoeten. Na enig wikken en wegen heb ik besloten om het aanbod aan te nemen, en daarmee komt onze terugkeer naar Nederland ineens een stuk dichter bij.
Door alle drukte in de zomer 
was er niet eerder gelegenheid voor mij om naar Nederland te komen voor een werkbezoek dan eind november. Maar het was tijd om spijkers met koppen te slaan ten aanzien van mijn aanstelling, dus ben ik van de 14e tot de 19e alleen heen en terug gegaan naar Nederland.
Leiden ligt op maar een halfuur van Schiphol en nadat ik zondagochtend in de aankomsthal een kopje (ja, de kopjes zijn wel een stuk kleiner inderdaad) cappuccino te hebben gehad, ben ik naar Leiden gegaan. Er was een hotel voor mij geboekt, dat grappig genoeg "Mayflower" heette (naar de boot waarmee de Pilgrims destijds vanuit Leiden naar Massachusetts vertrokken).
Hotel Mayflower
Het hotel lag op loopafstand van het station; nu moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen dat je vanaf het station al snel ergens naar toe kan lopen, maar dit was inderdaad maar een paar minuten. Nadat ik mijn spullen daar had achtergelaten, had gedouched en even gerust, werd ik afgehaald door ex-Bostonian Elke, die me vervolgens op sleeptouw nam om de jetlag te overwinnen. We zijn na een kop koffie en een stevige wandeling door de stad uiteindelijk in Cafe Einstein beland, waar we ook gegeten hebben. In die paar uurtjes hadden we ook lekker de gelegenheid om even bij te praten.
De volgende dag had ik om 10u afgesproken met Ed Kuijper, het hoofd van de groep waar ik ga werken. De eerste dag stond in het kader van kennismakingen: met het LUMC, de afdeling Medische Microbiologie, de onderzoeksgroep zelf en de personen daarin. Daarnaast werd ik geintroduceerd tot het lopende onderzoek, en gaf ik zelf een praatje over mijn huidige werk. Ook hebben we kort gesproken over een eventuele beursaanvraag. Dat klinkt allemaal beknopt, maar was natuurlijk superintensief voor iemand met een jetlag. Gelukkig was er ruim koffie voorhanden.
Hoofdingang van het LUMC
De vleugel van het LUMC waar ik ga werken
Na afloop van alle gesprekken was het inmiddels donker. Ik ben via het hotel gegaan om me even te verkleden, maar besloot dat ik daarna toch moest proberen om wat van de stad te zien. Een groot deel van de historische gebouwen leek gelukkig verlicht, en er waren ook al plaatsen met kerstverlichting hetgeen de stad een gezellig gezicht gaf. Na een maaltijd bij één van de vele pannenkoek-restaurants die in de omgeving van het hotel lagen (waarom zo dicht bij elkaar is mij een raadsel), ben ik 's avonds nog aan het werk geweest (uitwerken ideeën voor onderzoeksvoorstel) en heb ik natuurlijk ook per internet contact gehad met het thuisfront.
Leiden bij nacht
Op dinsdag was er wederom een intensieve werkdag; ondermeer een ontmoeting met de afdeling P&O (contract onderhandelingen, CAO bespreking, etc) en een bespreking van de grote lijnen van mijn onderzoeksvoorstel. Daarnaast ook een ontmoeting met prof. Snijder en prof. Kroes, het hoofd van de afdeling Medische Microbiologie.
Toch was ik al met al iets eerder klaar dan de dag ervoor, en kon ik daardoor bij daglicht nog even rondfietsen op de geleende labfiets 
Om goed af te sluiten, heb ik mezelf daarna getrakteerd op een wild biefstuk in Restaurant Scarlatti (erg lekker!).
De terugvlucht was geboekt voor donderdag, waardoor ik woensdag nog een dag te besteden had. Heit en mem waren daarvoor speciaal met de trein overgekomen uit het hoge Noorden; samen hebben we ondermeer de markt verkend, chinees-indisch gegeten bij Asian Palace, en hebben we uitgezocht hoever het strand nu eigenlijk is vanuit Leiden. Helaas zat het weer niet echt mee (welkom in Nederland!): het was wat regenachtig, en waaide hard. Maar daar hebben we ons natuurlijk niet door laten afschrikken!
Op het strand van Katwijk aan Zee
Lekker uitwaaien!
Donderdag zat het bezoek er ook al weer op; aan de ene kant was het natuurlijk erg kort, en superintensief, maar aan de andere kant was ik ook weer blij om terug te kunnen naar mijn "dames"...
Om de traditie in stand te houden van mijn vorige vliegreizen: ook dit keer heb ik natuurlijk een aantal films gekeken. Allereerst Star Trek, een film die hier dit jaar een groot kassucces is geweest. Verrassend goede film, al blijft het fenomeen tijdreizen (en de consequenties daarvan) altijd lastig. Maar erg leuk om jonge versies te zien van karakters die je terugkent uit latere series (tenminste als je, zoals ik vroeger, een hoop van de afleveringen hebt gezien). Daarnaast Sin Nombre: een film die de pogingen van een aantal mensen uit Honduras volgt die naar de VS willen vluchten. Een erg donkere film, die een hard beeld geeft van de gangs in Midden-Amerika. Volstaat te zeggen dat het niet echt een film is om vrolijk van te worden, maar die ik desalniettemin kan aanraden. Tot slot heb ik ook nog Adventureland gezien. Daar ga ik geen woorden aan vuil maken; tijdsverspilling.
Reacties